De operatiekamer & NICU

De operatiekamer

De volgende afdelingen waar ik stage heb gelopen, waren de operatiekamer en de NICU. Maandag en vrijdag waren de dagen voor de spoedgevallen op de operatiekamer. Op deze dagen stonden dus geen operaties gepland. Op maandag mochten Felicia en ik bij een keizersnee van een tweeling zijn. Van te voren wist ik al een beetje hoe het zou gaan, maar wanneer je er vlak naast staat is het toch heel anders. De eerste baby had zijn navelstreng om zijn nek. Nadat hij geboren was, werd hij beademd. Hierna is alles goed gekomen en zijn er twee gezonde jongetjes geboren. Wat wij zoal konden doen op de operatiekamer was het personeel helpen nadat zij steriel waren. Ook zorgden wij voor het vervoer van de patiënten naar de operatiekamer en terug naar de afdeling. Ook bestond onze taak uit verschillende dingen aangeven. De dinsdag, woensdag en donderdag bestaat uit geplande operaties. Onze dinsdag begon met een scopie van de blaas. Volgens mij was de man erg zenuwachtig, dat vond ik wel sneu om te zien. Verder hebben we die dag nog een keizersnede en het verwijderen van een cyste gezien. We zijn die dag zelfs langer gebleven om mee te kijken met een operatie van een vrouw. Ze wisten niet goed wat er aan de hand was, dus er werden meerdere dingen verwijderd, zodat ze alles uit konden sluiten. Op de weg naar huis in de taxi zaten wij in de taxi met een man en vrouw, die naar huis gingen met hun pasgeboren tweeling. De man moest nog wat kopen dus hij legde de baby bij ons neer, zodat wij erop konden passen. De baby had make-up op? Na het gevraagd te hebben, is dat iets wat bij het geloof van de moslim hoort. Nadat ze met de taxi thuis afgezet waren, reden wij door. Helaas hadden wij pech: op de helft van de weg stopte de auto er mee en hebben we meer dan een uur stil gestaan. We dachten nog aan verder lopen, maar dan zouden we een uur in de snikhete zon moeten lopen. Dat leek ons niet zo slim. Eenmaal thuis waren we helemaal gesloopt. De volgende ochtend toen we aankwamen bij het ziekenhuis zagen wij een spoor bloed vanaf de poort naar de operatiekamer. Nou het klinkt misschien raar, maar ik werd helemaal enthousiast. Dus wij met al onze enthousiasme rennen naar de operatiekamer en snel omkleden. Op de afdeling kwamen wij erachter dat het spoor bloed van een man was. Hij zei dat hij een ongelukje had gehad en nu zijn voet (half) af was. Op de operatiekamer hebben we veel gepraat met de chirurg en anesthesist. Natuurlijk kwam hier weer naar boven dat alle Nederlanders lang zijn behalve ik. Alsof ik dat niet vaak genoeg hoor😣

NICU

Na afscheid genomen te hebben van iedereen, zijn wij door gegaan naar de NICU, wat de afkorting is van Neonatale Intensive Care Unit. Hier vind je baby’s met verschillende problemen, zoals vroeggeboorte. Wij zagen hier een premature baby, dus een te vroeg geboren baby. Hij is geboren na 28 weken, heel gek om te zien. Hij weegt 1100 gram en ligt in de couveuse. Op de NICU konden wij de vitale functies controleren, wat echt een heel verschil is vergeleken bij volwassenen. Ook konden wij door middel van de hielprik, de bloedsuiker van de baby’s meten. Ik vond het zo zielig om de baby’s te prikken, ik ben dan altijd bang dat ik iemand pijn doe haha. Er zat veel verschil tussen de baby’s, sommige maakten geen geluid en een ander huilt de hele dag. 

Waar wij de volgende keer terecht komen is nog een verrassing, maar nu gaan wij lekker op vakantie! Onze reis gaat van Golokuati naar Accra, Cape Coast, Kumasi, Ada Foah en dan terug naar Golokuati. Hier zal ik de volgende keer wat over plaatsen!

Liefs, 

Marleen